Η Ρένια Λουιζίδου παραχώρησε μία αποκαλυπτική συνέντευξη στο κυπριακό
περιοδικό «Down Town» και μίλησε για τη σχέση της με τον γιο της, την
οικονομική κατάσταση της χώρας μας, αλλά και τον σάλο που έχει προκληθεί
για τα σχόλια του Μανώλη Καψή στο twitter.
Το δικό σου μητρικό «αμάρτημα» απέναντι στον γιο σου, ποιο πιστεύεις ότι είναι;
«Κοίτα, σε σοβαρό επίπεδο, θα σου απαντήσω ότι έχω φοβερές τύψεις και ενοχές για το αν αρκεί ο χρόνος που περνάω μαζί του. Αν χρειάζεται περισσότερη αφοσίωση. Αυτές είναι οι δικές μου ενοχές, γιατί ξέρω ότι, και 24 ώρες τη μέρα να είμαστε μαζί, πάλι θα έχω τύψεις. Τώρα, βέβαια, σε πιο ελαφρό επίπεδο, θα σου πω ότι ο Βίκτωρας είναι το κλασικό μοναχοπαίδι και, όπως καταλαβαίνεις, έχει τις γνωστές ευκολίες, το λεγόμενο “κακομάθεμα”. Ωστόσο, προσπαθώ να κρατάω το μέτρο».
Ο Βίκτωρας δεν έπεσε στην «παγίδα» να θεωρήσει ότι, επειδή η μαμά του είναι αναγνωρίσιμη, αυτόματα είναι και πάμπλουτη; Δεν σου ζητάει συνεχώς δώρα και παιχνίδια;
«Κοίτα, του έχω ξεκαθαρίσει την κατάσταση και γνωρίζει πάνω κάτω πού κινούμαστε. Ωστόσο, εννοείται ότι τα παιδιά πέφτουν σε αυτές τις παγίδες. Εδώ πέφτει ο κόσμος που θεωρεί ότι εμείς οι ηθοποιοί είμαστε ζάπλουτοι! Τι μου λες τώρα; Και, στο ‘χω ξαναπεί, από τις επαναλήψεις μας παίρνουμε πάρα πολύ λίγα χρήματα, γύρω στα 10 ευρώ για κάθε επεισόδιο. Οπότε, άστα να πάνε…».
Τώρα που ο γιος σου μπαίνει στην εφηβεία, συζητάς μαζί του για τα κορίτσια και το sex;
«Ανησυχώ λίγο ως μανούλα που είμαι, όμως αυτά τα συζητάει με τον μπαμπά του. Απλώς λέω τη γνώμη μου ως γυναίκα και του λέω πώς μπορεί να σκεφτεί ένα κορίτσι».
Αν σου έλεγε ότι θέλει να φύγει μόνιμα στο εξωτερικό, πώς θα αντιδρούσες;
«Α, καλά! Δεδομένης της κατάστασης, νομίζω είναι μία καλή λύση. Ωστόσο, είναι δύσκολο να αποχωριστείς το παιδί σου. Δεν ξέρω, ό,τι είναι για το καλό του. Δεν θα τον πιέσω ποτέ και σε τίποτα. Δηλαδή, εδώ παίρνεις ένα πτυχίο, το κορνιζάρεις και μετά κάνεις οποιαδήποτε άλλη δουλειά για να ζήσεις. Προσωπικά, ακόμα και σήμερα, θα ένιωθα πολύ πιο ασφαλής, αν ήξερα ότι μπορώ να κάνω κάτι σε άλλη χώρα».
Σε ξάφνιασε όλο αυτό που έγινε με τις φορολογικές δηλώσεις των καλλιτεχνών;
«Κοίτα, κατά τη γνώμη μου, αυτό που πήρε μεγάλη έκταση διαδικτυακά, με τον Καψή, την Αλεξίου και τη Γαλάνη, μέσω twitter, ήταν λίγο ακατανόητο. Εκεί γίνεται ένα ανελέητο κυνήγι ατάκας! Απορώ πόσοι άνθρωποι ξυπνάνε με το άγχος να γράψουν κάτι έξυπνο… Εξωφρενικό! Νομίζω ότι τα χρησιμοποιούμε λάθος όλα αυτά. Δηλαδή, αντί να βρεις τους συμμαθητές σου από το σχολείο, κάθεσαι και γράφεις τι ψώνισες στο σούπερ μάρκετ. Ε, δεν με νοιάζει! Πάντα τα χειριζόμαστε με τον πιο ηλίθιο τρόπο. Το ίδιο γίνεται και στο ειδησεογραφικό επίπεδο. Εδώ ανεβαίνουν “ειδήσεις”, χωρίς την πηγή και χωρίς καμία υπογραφή. Ο καθένας γράφει τα πάντα».
Θύμωσες που ο Καψής αποκάλεσε «τσόλια» δύο από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες στην Ελλάδα;
«Ήταν λάθος του και αυτοί οι χαρακτηρισμοί ήταν εντελώς άστοχοι. Τα έγραψε εν θερμώ και νομίζω το μετάνιωσε. Είναι πολύ ωραία η ελευθερία του λόγου, όμως ο καθένας μας πρέπει να κάνει τη δική του αυτολογοκρισία. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα τις αποκαλούσε ποτέ “τσόλια”, αν το σκεφτόταν και δεύτερη φορά. Είναι πολύ βαρύ! Και δεν είναι βαρύ μόνο για τα συγκεκριμένα πρόσωπα-που όλη η Ελλάδα έχει μεγαλώσει με Αλεξίου και Γαλάνη-, αλλά για τον οποιονδήποτε άνθρωπο. Αυτοί οι χαρακτηρισμοί είναι πολύ χαμηλού επιπέδου! Και θα σου πω και το άλλο: όταν κάποιοι αποκαλούν τους δημοσιογράφους ''αλήτες'', εκείνοι θίγονται. Όταν πάει ο λαός έξω από τη Βουλή και πετούν γιαούρτια στους βουλευτές, λέμε ότι ''το επίπεδο δεν θα έπρεπε να ήταν αυτό''. Δηλαδή, το επίπεδο ανεβαίνει και πέφτει κατά πώς μας συμφέρει! Το έχουμε κάνει ασανσέρ. Γιατί είναι ''κακό'' και ''χυδαίο'' το βρισίδι στο δημοσιογράφο και τον βουλευτή, ενώ παράλληλα, στην τραγουδίστρια δεν είναι; Τι λες; Το θέμα είναι, θα συνδιαλλαγούμε σε αυτό το επίπεδο; Δεν θέλω να ξέρω ποιος είναι φοροφυγάς! Εμένα με νοιάζει να δώσει τα λεφτά και να σταματήσουν τα μέτρα».
Πώς αντιδράς κάθε φορά που ανοίγεις τον φάκελο της εφορίας;
«Με απανωτά εγκεφαλικά! Όταν ξέρω ότι είμαι νόμιμη, ότι πληρώνω αυτά που πρέπει και είμαι εντάξει, δεν έχω θέμα. Αλλά δεν μπορώ την αδικία. Κάθε λίγο και λιγάκι, ένα χαράτσι, ένας φόρος και σου τινάζουν τη ζωή στον αέρα! Εν τω μεταξύ, όλοι λένε ότι “οι επώνυμοι είναι πλούσιοι και σιγά μην τα δηλώνουν”. Εμείς οι ηθοποιοί δεν μπορούμε να αποκρύψουμε τίποτα από την εφορία! Δεν γίνεται. Δεν μπορώ να πληρωθώ από το θέατρο, αν δεν είναι γραμμένο το ποσό στα παραστατικά και θα πάρω αυτό ακριβώς που γράφει, γιατί και οι άλλοι δεν μπορούν να μου δώσουν ούτε μισό ευρώ παραπάνω. Όταν, λοιπόν, εσύ είσαι εντάξει και τα σκας στην εφορία, τότε νιώθεις μ…κας που υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι ξεφεύγουν και δεν πληρώνουν τίποτα».
zougla.gr
