μοιάζει περισσότερο με κοινωνικό πείραμα, παρά με επιχειρηματική κίνηση. Ο Τόμας Λένον, σκηνοθετεί ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο Knife Skills, για την απόπειρα ενός σεφ να "γλυκάνει" την επανένταξη ανθρώπων που βρέθηκαν πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Ο Μπράντον Έντουιν Χροστόφσκι λάνσαρε το2013 το εστιατόριο EDWINS στο Κλίβελαντ των ΗΠΑ, όπου εκπαίδευε πρώην φυλακισμένους στην τέχνη της μαγειρικής, προκειμένου να τους προσλάβει στο εστιατόριο, αλλά και να τους βοηθήσει να επανενταχθούν στην κοινωνία.
Ο Χροστόφσκι, εκπαιδευμένος σεφ και σομελιέ, αλλά και φυλακισμένος ο ίδιος στο παρελθόν, αυτοανακηρύσσεται σε "άγιο των φυλακισμένων" καθώς επιχειρεί να δώσει σε ανθρώπους σαν κι αυτόν μια δεύτερη ευκαιρία. Το ντοκιμαντέρ ξεκινά έξι μήνες πριν τα εγκαίνια του εστιατορίου, κατά την πρόβα των εργαζομένων για να παραλάβουν τις ποδιές τους. Στο διάστημα ως την επίσημη πρώτη, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να μάθουν να φτιάχνουν 25 κλασικά γαλλικά πιάτα, ενώ διδάσκονται την γαλλική οινογευσία και να ξεχωρίζουν τα καλά τυριά.
"Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να τους βοηθήσω να αποκτήσουν και πάλι αυτοπεποίθηση, άνδρες και γυναίκες που καταρρακώθηκαν ψυχολογικά κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού τους. Αυτή είναι και η πιο λυπηρή πρόκληση" σημειώνει ο εμπνευστής του εγχειρήματος. Ως την ημέρα που το εστιατόριο θα άνοιγε τις πόρτες του, περί τους 20 εκπαιδευόμενους τα παράτησαν ή κόπηκαν από τον σεφ.
Η ημέρα των εγκαινίων ήταν εξίσου δύσκολη, με το φιλμ να εστιάζει στον απαιτητικό ρόλο του επικεφαλής, αλλά και την πίεση των εργαζομένων. "Στη ζωή τα δύσκολα είναι γραφτό να συμβούν. Έπρεπε να φτάσουμε στο σημείο να πιστεύουμε κάτι τόσο, ώστε να το πιστέψουν και οι άλλοι" αναφέρει. Η πίεση μεγάλη, όμως τα χαμόγελα των πρώτων πελατών χαρίζουν ανακούφιση σε όσους έμειναν ως το τέλος και συνεχίζουν την εκπαίδευση.
Στις ΗΠΑ, το ένα τρίτο των φυλακισμένων, επιστρέφουν σε σωφρονιστικό ίδρυμα έπειτα από τρία χρόνια. Το στοίχημα λοιπόν για τους 180 μάγειρες που αποφοίτησαν τελικά από την ιδιότυπη αυτή σχολή είναι ιδιαίτερα μεγάλο. "Ένιωσα ανακούφιση" φαίνεται να λέει ο Χροστόφσκι παρακολουθώντας την πρώτη χρονιά αποφοίτων.
